Sery Korcińskie
Ser koryciński nazywany powszechnie „Swojskim”. Stanowił on lokalny przysmak, który przez stulecia znalazł sobie uznanie również w innych regionach kraju. Przed II wojną światową ser od produkujących go miejscowych rolników odbierali Żydzi. W latach 50-tych i 60-tych XX wieku funkcjonowały w Korycinie dwa punkty skupu, skąd produkt ładowany do ciężarówek, trafiał głównie na Śląsk Pomorze i do Warszawy. Wybudowanie w latach 70-tych dużych zakładów mleczarskich w Mońkach i Sokółce było przyczyną prawie całkowitego zaniku produkcji sera „swojskiego”.
do dziś umiejętność produkcji takiego sera zachowały jeszcze niektóre gospodynie z okolic Korycina. Wytwarzają go tradycyjną, odwieczną technologią, jedynie proszek z cielęcych żołądków zastąpiony został podpuszczką stosowaną w mleczarstwie. A wejście w użycie lodówek spowodowało , że spożywany jest znacznie wcześniej, bez wielotygodniowego leżakowania. Może być przechowywany długo, zmieniając swój smaki zapach wraz z upływem czasu. Jest smaczny i zdrowy . Nie zawiera żadnych konserwantów i polepszaczy. Każdy, nawet od tej samej gospodyni, smakuje inaczej i w zależności od pory roku ma inny kolor.
Dodatkowym atutem sera jest miejsce jego produkcji -czyste, zadbane i urokliwe okolice Korycina oraz gospodarstwa nie nastawione na wielkotowarową produkcję mleka, w których krowy karmione są naturalną paszą. Ser Koryciński „Swojski” pachnie wsią , jej tradycją i zdrowiem.